حرکت¬های داوطلبانه مانند راه رفتن، نتیجه فرآیندی پیچیده در بدن انسان هستند که مغز، نخاع، اعصاب محیطی، عضلات، استخوان و مفاصل در آن درگیر هستند. برای شناخت راه رفتن و استفاده از اطلاعات آن، آگاهی از سه دانشبنیادی آناتومی، فیزیولوژی و بیومکانیک لازم است. بسیاری از مؤلفان تمایل دارند لغت گیت و راه رفتن را معادل هم در نظر بگیرند. بااینحال بین این دو تفاوت وجود دارد. لغت گیت حالت و چگونگی راه رفتن را توصیف می کند.
گیت میتواند به هر نوع حرکتی که طی آن اعضا بهصورت دورهای، بارگذاری و باربرداری شوند اطلاق شود. درحالیکه این تعریف شامل دویدن، رقصیدن و حتی شنا و دوچرخهسواری میشود، راه رفتن متداولترین گیت است که در انجام بسیاری از فعالیتهای روزانه نقش دارد و استقلال فرد به آن وابسته است. راه رفتن فعالیتی است که سیستم عصبی، عضلانی و اسکلتی ما بهطور کامل درگیر اجرای آن است بااینحال چون بهطور ناخودآگاه انجام میشود، درک پیچیدگیهای آن چندان ساده نیست.
بررسی راه رفتن از چند جهت حائز اهمیت است. تشخیص بیماری، پیشگیری و ردیابی منشا مشکلات حرکتی
با توجه به تأثیر قابلتوجه برخی بیماریها مانند بدشکلیهای اندام تحتانی و ستون فقرات، بر الگوی راه رفتن، آنالیز گیت میتواند مبنای تشخیص بیماری قرار گیرد. از دیگر سو، با بررسی راه رفتن، شناسایی حرکات با ریسک بالای بیماری و پیشگیری امکانپذیر میشود. با تشخیص مشکلات حرکتی فرد و انتخاب روشهایی برای رفع آن، کیفیت زندگی فرد بهبودیافته و استقلال وی در درازمدت حفظ میشود. از جنبه دیگر، با بررسی جزئی نقش اعضای درگیر درحرکت، منشأ مشکلات حرکتی قابلشناسایی است. برای مثال روشهای تصویربرداری در بیماری استئوآرتریت زانو تنها میزان از بین رفتن بافتهای مفصلی را نشان میدهند درحالیکه منشأ بیماری ممکن است الگوی حرکتی غیرطبیعی در مفصل دیگری باشد؛ در این وضعیت انتخاب روش درمانی که بر مفصل زانو تمرکز کند کافی نخواهد بود.
Kirtley, C., Clinical gait analysis: theory and practice. 2006: Elsevier Health Sciences.